91
Rengi-ruyinden dem urmuş sağeri-sehbaye bah!
Afitab ile kılır de’va, tutulmuş aye bah!
Şem’ başından çıharmış dud şevki-kakilin,
Böyle kutah ömr ile başindeki sevdaye bah!
Ey selamet ehli, ol rühsare bahma zinhar!
Ehtiraz eyle melametden, meni-rüsvaye bah!
Bildi eşkinde nemedpuş olduğum ayine tek,
Rehm edib bir gez mene bahmaz, bu istiğınaye bah!
Sinemi çak eyle, gör dil iztirabın eşkden,
Revzen aç, her dem hevaden mevc uran deryaye bah!
Ey deyen kim, şami-ikbalın ne üzden tiredir?
Saye salmış aye ol geysuyi-enbersaye bah.
Ey Füzuli, her nece men’ eylese naseh seni,
Bahma onun kovline, bir sureti-zibaye bah.
No comments:
Post a Comment