49
Kemden öldüm, demedim hali-dili-zar sana,
Ey güli-taze, reva görmedim azar sana!
Iç meyi-nab ki, bağrından eder cümle kebab,
Ateşi-eşk ile üşşaki-cigerhar sana.
Meyi-gülgünde degil nergisi-mestin eksi,
Kedeh olmuş, göz açıb, aşiki-didar sana.
Arizin gül-gül edibdir meyi-gülgun tabi,
Veh ki, bir gülden açılmış neçe gülzar sana.
Bağe seyr et bu rühi-le’l ile kim, könçevü gül
Göstere huni-dilü dideyi-hunbar sana.
Der idim kametine serv, veli özge imiş
Herekatü revişü şivevü reftar sana.
Egilib terfi-binaguşine, derdi-dilimi
Ya o tağın deye, ya türreyi-destar sana.
Men giriftarinemü fitneden olman azad,
Hiç kim olmasın, ey şuh, giriftar sana.
Le’li-nabin hevesi bağrımı kan eyledigin,
Ah kim, kanlı yaşım kılmadı izhar sana.
Ey Füzuli, felekin var seninle nezeri
Kim, kemü möhnetini verdi ne kim var sana.
No comments:
Post a Comment