Gazel

241

Çirağ göydüricek ateşi-nihanimden,

Fitilesin kılıram meğızi-üstühanimden.

Açıldı girmege kem, can evine revzenler,

Çekende ohlarını cismi-natevanimden.

Ohun teserrüf edib cismi, kesdi-can etdi,

Noleydi rehm kılıb keçmeseydi canimden.

Bir igne etdi meni ze’f, riştem ol kandır

Ki, müttesil tökülür çeşmi-hunfeşanimden.

Edayi-şükri-hedengindir ol seda ki, çıhar,

Zaman-zaman tökülen ketre-ketre kanimden.

Ohun müsahibetile keçer hoş ovkatım,

Helak olurdum eger tepreneyedi yanimden.

Kemi-nihanımı eyler, Füzuli, ellere faş,

Iken ezabdeyem nalevü feğanimden.