Gazel

244

Bezmi-eşk içre şerabımdır sirişki-lalegun,

Kıldı kem keddim büküb, cami-şerabım sernigun.

Her teref pürhun eliflerdir çekilmiş köksüme,

Ya hevaden mevc urur bağrımdakı deryayi-hun.

Artırır eyyami-hicranın sirişkim hiddetin,

Müddeti-eyyam mey keyfiyyetin eyler füzun.

Mesken etmiş yar mari-zülfi çeşmim rehnesin,

Pend vermin kim, onu ondan çıharmaz min füsun.

Ket’i-ülfet, kaliba, düşvardır kim, eylemiş

Nekşi-Şirin ile Ferhadı mükeyyed Bisütun.

Rişteyi-can eyledim peyvend tari-zülfine,

Ah kim, çekmekde imdad eylemez behti-zebun.

Ey Füzuli, men melamet gevherinin genciyem,

Ejdehadır kim, yatır çevremde zenciri-cünun.