Gazel

72

Eksi-rühsarın ile oldu müzeyyen mir’at,

Bedeni-mürdeye feyzi-nezerin verdi heyat.

Benzederdim kedi-mevzunine fil-cümle eger,

Can içinde elif etseydi kebuli-herekat.

Het bu mezmun iledir terfi-zenehdanında

Ki, bu zindanın esirine yoh ümmidi-necat.

Kakilin kıldı mükerrer mene sergeşteliyi,

Demesin kimse ki, var gerdişi-gerdune sebat.

Kemze peykanin eder aşike çeşmin sedeke,

Öyle kim, merdümi-mün’im vere möhtace zekat.

Aferin cevheri-mekbuline kim, alemde

Mümkün olmaz bu sifat ile ki, sensen bir zat.

Ey Füzuli, vere’ü zöhd ile mö’tad oldun,

Bilmedin halını, bihude keçirdin ovkat.